Dyskopatia u zwierząt – objawy, leczenie i profilaktyka

Autor: Patrycja Gnatkowicz

Dyskopatia to poważne schorzenie kręgosłupa, które dotyka zarówno ludzi, jak i zwierzęta. W artykule omówimy, czym jest dyskopatia u zwierząt, jakie są jej objawy, metody leczenia oraz sposoby zapobiegania tej dolegliwości. Dowiedz się, jak rozpoznać pierwsze oznaki problemów z kręgosłupem u swojego pupila i jak zapewnić mu zdrowie na długie lata.

Co to jest dyskopatia u zwierząt?

Dyskopatia to schorzenie krążków międzykręgowych, które pełnią rolę amortyzatorów w kręgosłupie. W wyniku uszkodzenia lub zwyrodnienia tych struktur dochodzi do ucisku na rdzeń kręgowy, co może prowadzić do bólu, problemów z poruszaniem się, a nawet paraliżu.

Schorzenie to najczęściej dotyka psy, szczególnie rasy predysponowane do problemów z kręgosłupem, takie jak:

  • Jamniki
  • Buldogi francuskie
  • Shih tzu

Objawy dyskopatii u zwierząt

Rozpoznanie dyskopatii jest kluczowe, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie. Do najczęstszych objawów należą:

  • Ból kręgosłupa – zwierzę unika dotykania pleców, wykazuje dyskomfort przy ruchu.
  • Problemy z poruszaniem się – sztywność, kulawizna, a w zaawansowanych przypadkach całkowity brak kontroli nad tylnymi łapami.
  • Zmiana postawy – wygięcie grzbietu w łuk, unikanie obciążania którejś kończyny.
  • Nietypowe zachowania – apatia, brak apetytu, trudności z oddawaniem moczu lub kału.

Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów, skontaktuj się jak najszybciej z weterynarzem.

Diagnostyka dyskopatii

Aby potwierdzić diagnozę, weterynarz przeprowadza szczegółowe badanie kliniczne i może zlecić dodatkowe badania obrazowe:

  • RTG kręgosłupa – pozwala ocenić zmiany strukturalne w kręgosłupie.
  • Tomografia komputerowa (TK) lub rezonans magnetyczny (MRI) – bardziej szczegółowe metody diagnostyczne, które precyzyjnie lokalizują problem i jego zaawansowanie.

Leczenie dyskopatii u zwierząt

Metoda leczenia zależy od zaawansowania choroby. Wyróżniamy:

1. Leczenie zachowawcze

Stosowane w przypadku łagodniejszych objawów lub gdy operacja nie jest konieczna. Obejmuje:

  • Ograniczenie aktywności fizycznej
  • Podawanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych
  • Fizjoterapię, np. laseroterapię, TECAR, terapię manualną, kinezyterapię

2. Leczenie chirurgiczne

W przypadkach poważnych uszkodzeń może być konieczna operacja, np. usunięcie przepukliny dysku, co pozwala na odciążenie rdzenia kręgowego. Po operacji niezbędna jest rehabilitacja, obejmująca m.in.:

  • Ćwiczenia ruchowe
  • Hydroterapię
  • Fizykoterapię wspomagającą regenerację

Wczesna interwencja znacznie zwiększa szanse na powrót do pełnej sprawności.

Profilaktyka dyskopatii u zwierząt

Chociaż nie da się całkowicie wyeliminować ryzyka wystąpienia dyskopatii, można podjąć działania, które zmniejszą prawdopodobieństwo jej rozwoju:

  • Kontrola masy ciała – nadwaga obciąża kręgosłup, zwiększając ryzyko problemów.
  • Odpowiednia dieta – bogata w składniki wspierające zdrowie stawów i kości, takie jak glukozamina i chondroityna.
  • Unikanie intensywnych ćwiczeń – zwłaszcza skoków z wysokości, które mogą nadmiernie obciążać kręgosłup małych ras.
  • Regularne wizyty u weterynarza – monitorowanie zdrowia kręgosłupa pozwala na wczesne wykrycie problemów.

Podsumowanie

Dyskopatia u zwierząt to poważne schorzenie, które może znacząco wpłynąć na komfort życia pupila. Kluczem do skutecznego leczenia jest wczesne rozpoznanie i podjęcie odpowiednich kroków. Jeśli zauważysz u swojego zwierzęcia niepokojące objawy, nie zwlekaj – skonsultuj się z weterynarzem.

Dbając o profilaktykę, aktywność fizyczną i zdrową dietę swojego pupila, możesz znacznie zmniejszyć ryzyko wystąpienia problemów z kręgosłupem. Pamiętaj – zdrowy zwierzak to szczęśliwy towarzysz!

Szukasz więcej informacji o zdrowiu swojego pupila?

Odwiedzaj regularnie nasz blog, aby być na bieżąco z poradami dotyczącymi zdrowia i pielęgnacji zwierząt!

Bibliografia

  1. Adams, W. M., & Fessler, J. F. (2007). Small Animal Surgery Textbook. Saunders Elsevier.
  2. Fossum, T. W. (2018). Small Animal Surgery. Elsevier.
  3. Levine, J. M., & Olby, N. J. (2015). „Intervertebral Disc Disease in Dogs: Pathophysiology and Treatment”. Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice, 45(1), 29–44.
  4. Bray, J. P., & Burbidge, H. M. (1998). „The Canine Intervertebral Disc: Part One: Structure and Function”. Journal of Small Animal Practice, 39(12), 505–512.
  5. Jeffery, N. D., et al. (2013). „Factors Affecting Outcome after Surgery for Thoracolumbar Intervertebral Disc Extrusion in Dogs”. Journal of Veterinary Internal Medicine, 27(5), 990–996.
  6. Platt, S. R., & Olby, N. J. (2013). BSAVA Manual of Canine and Feline Neurology. British Small Animal Veterinary Association.
  7. Sutton, J. S., et al. (2020). „Advances in Diagnostic Imaging for Intervertebral Disc Disease in Dogs”. Veterinary Radiology & Ultrasound, 61(2), 211–223.
  8. Wysokinski, M., et al. (2019). „Physical Rehabilitation Techniques for Dogs with Spinal Disorders”. Veterinary Rehabilitation and Physical Therapy Journal, 7(1), 45–59.
Udostępnij artykuł: